Montreaal
Door: Iris Schoormans
Blijf op de hoogte en volg Iris
23 Augustus 2014 | Canada, Montréal
Afgelopen dinsdag was het eindelijk zover! Tijd om Montreal te leren kennen. De eerste avond was het meteen tijd voor een party, aangezien we daar geen tijd voor hebben gehad in de USA was ik blij met dit besluit.
Het was dan ook al vrij snel afgesproken met mijn nieuwe roomies dat we die avond gingen drinken en naar de stad gingen. Mijn roomies bestaan uit 4 mannen; een Spanjaard, een Australier, een Fransoos en een andere Nederlander en één Zweeds meisje (die nog moet arriveren). Eerst tijd om wat boodschappen in te slaan. Aangezien ik zoveel codes heb wist ik de pincode van mijn creditcard niet meer zeker. Ik dacht ach na 5 keer proberen op mijn iphone moet ik 30 seconden wachten en ik kan weer opnieuw proberen. Zo probeerde ik dus ook met mijn creditcard, in verschillende winkels, maar helaas bij de creditcard werkt het iets anders.. 1…2…3… aaand it’s blocked. Minder prettig als je de eerste dag hier bent en hier alles wordt betaald met creditcard! Gelukkig red ik mezelf prima en heb ik genoeg oplossingen gevonden om te overleven. (Ook ben ik er vandaag (zaterdag) achtergekomen dat mijn creditcard toch niet geblokkeerd is, OH HAPPY DAY)! Na dit avontuur was het tijd voor dinner met mijn nieuwe roomies (en Ayla). De drank was ingeslagen, de gummy beertjes en chips ook! Iedereen had vrienden die langs spreken we altijd Engels, ook onderling met de Nederlanders. Nu komt het nog wel eens voor dat je een Nederlandse opmerking wilt gebruiken maar dat het eigenlijk niet mogelijk is om dit te vertalen. Echter ik probeerde dat wel te doen zo was er een moment dat bij mij het kwartje (iets later) viel en ik dus zei; OOOOOH goodmorning! Het leverde nogal rare gezichten op bij mijn niet Nederlandse huisgenoten maar gelukkig waren er twee die er wel om konden lachen. Tja, ik heb al gemerkt dat dit soort dingen niet ongewoon zijn, maar dat maakt het misschien ook extra leuk. Het enige wat ik nog kan zeggen over de rest van de avond; het was een goed begin van deze periode en de selfies zijn niet voor publiek bestemd! Op naar meer van deze mooie avonden.
Voor nu heb ik nog wel af en toe feestjes maar ook hier ga ik roeien. Woensdag was het tijd om nog meer spullen te kopen en nog meer winkels af te zoeken naar handdoeken, verlengsnoeren, wisselstekkers en dat soort dingen. Nogal lastig te vinden als je niet weet hoe je het moet omschrijven in het Engels, maar kan inmiddels vertellen dat ik al mijn benodigdheden bij elkaar heb. Het kostte even tijd en moeite maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen.
Aangezien Montreal nogal een grote stad is en je dus voor alles redelijk ver moet reizen was een metrokaart zeker een slim idee. Mijn roomies vertelden me waar ik heen moest gaan en dat het allemaal vrij gemakkelijk was. Vol goede moed ging ik met Ayla naar het grote station en ja hoor, bij ons ging het toch niet zo makkelijk (hoe kan het ook anders?!). Van de ene kant naar de andere kant en onder tussen met hand en voeten uitleggen waar we naar opzoek waren, maar ik kan zeggen ik heb een OPUS metrocard woehoe!
Buiten dat ik hier ver moet reizen voor alles (want vanzelf went merk ik al) is er een ander mooi iets. Ik heb nu namelijk de Amerikaanse netflix dat is natuurlijk helemaal genieten. Wat is het leven toch een feest hier, zo aan de overkant van de oceaan.
Donderdag was het tijd om voor het eerst op bezoek te gaan bij Rowing Club Montreal. Wat was het gaaf! Ze trainen op de enige olympische roeibaan hier in Canada (en ik dus ook de komende vijf maanden)!! Aangezien ik het trainingsschema ga draaien dat ik ook in Nederland zou doen heb ik enkele dingen overlegt, de roeibaan verkent in de skiff en wat Canadese roeiers ontmoet deze dag. Een goed begin van hopelijk een mooie tijd. Vrijdag was het dan ook meteen tijd voor de eerste training. Iedereen heeft me altijd verteld dat Canadese roeiers hard trainen en ook veel aan kracht trainen doen. Ik dacht, ja wij trainen ook hard dus dat moet goed komen. Nou na één training weet ik zeker, Canadezen trainen hard. Het was een zeer intensieve en leerzame training en ik weet zeker dat ik veel kan leren van mijn coaches hier. Klein minpuntje aan dit mooie verhaal is, dat het eind oktober waarschijnlijk zo hard vriest dat ik niet meer kan varen. De Canadezen hebben daar een goeie oplossing voor namelijk ergometeren en kracht trainen dus ik ben zeer benieuwd hoe ik dit ga ervaren. Nog meer leuk nieuws van dit roei avontuur, mijn coaches gaan proberen te regelen om enkele wedstrijden te starten, daar zeg ik natuurlijk alleen maar JAAAA tegen.
Inmiddels is het zaterdag en begint morgen mijn WelcomeWeek. Het wordt een zware en lange week maar ik heb er heel veel zin in. Nog meer mensen ontmoeten en nog meer verhalen uitwisselen, i like it!
Nog enkele feitjes:
Mijn adres is (als er mensen zijn die pakketjes, brieven, kaarten etc. willen sturen altijd welkom!)
4863 St. Urbain Street
MONTRÉAL QC H2T 2W1
Ook heb ik een Canadees nummer, maar whatsapp blijft Nederlands dus iedereen kan me nog steeds contacten!
Seeee you!
Het was dan ook al vrij snel afgesproken met mijn nieuwe roomies dat we die avond gingen drinken en naar de stad gingen. Mijn roomies bestaan uit 4 mannen; een Spanjaard, een Australier, een Fransoos en een andere Nederlander en één Zweeds meisje (die nog moet arriveren). Eerst tijd om wat boodschappen in te slaan. Aangezien ik zoveel codes heb wist ik de pincode van mijn creditcard niet meer zeker. Ik dacht ach na 5 keer proberen op mijn iphone moet ik 30 seconden wachten en ik kan weer opnieuw proberen. Zo probeerde ik dus ook met mijn creditcard, in verschillende winkels, maar helaas bij de creditcard werkt het iets anders.. 1…2…3… aaand it’s blocked. Minder prettig als je de eerste dag hier bent en hier alles wordt betaald met creditcard! Gelukkig red ik mezelf prima en heb ik genoeg oplossingen gevonden om te overleven. (Ook ben ik er vandaag (zaterdag) achtergekomen dat mijn creditcard toch niet geblokkeerd is, OH HAPPY DAY)! Na dit avontuur was het tijd voor dinner met mijn nieuwe roomies (en Ayla). De drank was ingeslagen, de gummy beertjes en chips ook! Iedereen had vrienden die langs spreken we altijd Engels, ook onderling met de Nederlanders. Nu komt het nog wel eens voor dat je een Nederlandse opmerking wilt gebruiken maar dat het eigenlijk niet mogelijk is om dit te vertalen. Echter ik probeerde dat wel te doen zo was er een moment dat bij mij het kwartje (iets later) viel en ik dus zei; OOOOOH goodmorning! Het leverde nogal rare gezichten op bij mijn niet Nederlandse huisgenoten maar gelukkig waren er twee die er wel om konden lachen. Tja, ik heb al gemerkt dat dit soort dingen niet ongewoon zijn, maar dat maakt het misschien ook extra leuk. Het enige wat ik nog kan zeggen over de rest van de avond; het was een goed begin van deze periode en de selfies zijn niet voor publiek bestemd! Op naar meer van deze mooie avonden.
Voor nu heb ik nog wel af en toe feestjes maar ook hier ga ik roeien. Woensdag was het tijd om nog meer spullen te kopen en nog meer winkels af te zoeken naar handdoeken, verlengsnoeren, wisselstekkers en dat soort dingen. Nogal lastig te vinden als je niet weet hoe je het moet omschrijven in het Engels, maar kan inmiddels vertellen dat ik al mijn benodigdheden bij elkaar heb. Het kostte even tijd en moeite maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen.
Aangezien Montreal nogal een grote stad is en je dus voor alles redelijk ver moet reizen was een metrokaart zeker een slim idee. Mijn roomies vertelden me waar ik heen moest gaan en dat het allemaal vrij gemakkelijk was. Vol goede moed ging ik met Ayla naar het grote station en ja hoor, bij ons ging het toch niet zo makkelijk (hoe kan het ook anders?!). Van de ene kant naar de andere kant en onder tussen met hand en voeten uitleggen waar we naar opzoek waren, maar ik kan zeggen ik heb een OPUS metrocard woehoe!
Buiten dat ik hier ver moet reizen voor alles (want vanzelf went merk ik al) is er een ander mooi iets. Ik heb nu namelijk de Amerikaanse netflix dat is natuurlijk helemaal genieten. Wat is het leven toch een feest hier, zo aan de overkant van de oceaan.
Donderdag was het tijd om voor het eerst op bezoek te gaan bij Rowing Club Montreal. Wat was het gaaf! Ze trainen op de enige olympische roeibaan hier in Canada (en ik dus ook de komende vijf maanden)!! Aangezien ik het trainingsschema ga draaien dat ik ook in Nederland zou doen heb ik enkele dingen overlegt, de roeibaan verkent in de skiff en wat Canadese roeiers ontmoet deze dag. Een goed begin van hopelijk een mooie tijd. Vrijdag was het dan ook meteen tijd voor de eerste training. Iedereen heeft me altijd verteld dat Canadese roeiers hard trainen en ook veel aan kracht trainen doen. Ik dacht, ja wij trainen ook hard dus dat moet goed komen. Nou na één training weet ik zeker, Canadezen trainen hard. Het was een zeer intensieve en leerzame training en ik weet zeker dat ik veel kan leren van mijn coaches hier. Klein minpuntje aan dit mooie verhaal is, dat het eind oktober waarschijnlijk zo hard vriest dat ik niet meer kan varen. De Canadezen hebben daar een goeie oplossing voor namelijk ergometeren en kracht trainen dus ik ben zeer benieuwd hoe ik dit ga ervaren. Nog meer leuk nieuws van dit roei avontuur, mijn coaches gaan proberen te regelen om enkele wedstrijden te starten, daar zeg ik natuurlijk alleen maar JAAAA tegen.
Inmiddels is het zaterdag en begint morgen mijn WelcomeWeek. Het wordt een zware en lange week maar ik heb er heel veel zin in. Nog meer mensen ontmoeten en nog meer verhalen uitwisselen, i like it!
Nog enkele feitjes:
Mijn adres is (als er mensen zijn die pakketjes, brieven, kaarten etc. willen sturen altijd welkom!)
4863 St. Urbain Street
MONTRÉAL QC H2T 2W1
Ook heb ik een Canadees nummer, maar whatsapp blijft Nederlands dus iedereen kan me nog steeds contacten!
Seeee you!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
